keýp

Içki duýgy ýagdaýy, bir zatdan alynýan lezzet, hezillik, sapa.

∙ Ol barýanlaryň keýpleri kök, ruhlary şat. (A. Durdyýew, Saýlanan eserler)

◊ keýp bermek — Hezil bermek, şatlandyrmak, gülüşdirmek, göwün açmak.

∙ Bu bolsa oňa keýp berýärdi, göwnüni göterýärdi. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

◊ keýp çekmek — Hezilli, lezzetli oturyşmak, wagtyňy hoşlamak.

∙ Siz keýp çekiň. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

◊ keýpden çykmak — Hezil etmek, ýadaýançaň oýnamak, görmek we ş. m.

∙ Ol bu sapar möjekleri kowmak keýpinden çykmagy ýüregine düwen bolara çemeli. (A. Gowşudow, Köpetdagyň eteginde)

◊ keýpi bozuk — Göwni şat däl, tukat.

∙ Keýpimiň bozuk wagtynda sen meni güldürdiň! (G. Muhtarow, G. Seýitliýew, Çopan Ogly)

◊ keýpi kök — Mes, wagty hoş, şähdaçyk.

∙ Keýpiniň kök mahallary ol käte aýdyma hem hiňlenerdi. (A. Gowşudow, Köpetdagyň eteginde)

◊ keýpini uçurmak — Keýpini bozmak.

◊ keýpiň kelläňde — Näme etseň özüň bil, isläniňi et.

◊ keýpiňi köklemek — Wagtyňy hoşlamak, göwni açmak, götermek.

∙ Ýolagçylar çaý-suwdan keýplerini köklediler. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

◊ keýpiňi sazlamak — Keýpiňi kök etmek.